عقیق | پایگاه اطلاع رسانی هیئت ها و محافل مذهبی

هواپيمايي در آسمان ظاهر شد. صداي غرشي مهيب و دودي غليظ راه تنفس را سد كرده بود. ‌صدايي مدام مي ‌گفت: شيميايي! شيميايي! امّا چشمان محمود خورشيد را مي‌ ديد و با صدايي از درونش زمزمه مي كرد: «السلام عليك يا ابا عبد الله».